Yazmaktan Yanayım...

Muhteşem. Beynimizle ilgili daha önce bu kapsamda bir kitap okumamıştım. Çok başarılı buldum. Nörobilim uzmanı David Eagleman bana çok farklı bir bakış açısı kazandırdı. Eminim her okuyan da az yada çok istifade edecektir bu kitaptan. Hiç düşündünüz mü, uyurgezerken cinayet işleyen birisi bilinçli bir harekette bulunmadığı için salıverilirken henüz keşfedilmemiş hastalığı olan başka birisinin ömür boyu hapse mahkum edilmesini...  Ve aslında hiçbirimizin diğeri ile aynı olmadığı ama aynı kurallara tabi tutulduğu bir dünyada yaşadığımızı... Yazarın da ifade ettiği gibi amaç suçluları aklamak değil, hukuka yeni bir kimlik kazandırmak, biyolojinin hukuka yardım etmesine yardımcı olmak. Şimdi başka bir konuya değinelim. Hiç düşündünüz mü, kararlarımızın ne kadarını bilinçli bir şekilde veriyoruz. Veya bir eylemi gerçekleştirmeye karar verdiğimizde, mesela elimizi kaldırmak istediğimizde, aslında beynimizin buna çoktan karar verdiğini ve bizim bunun bile farkına sonradan vardığı

Kitabın arka kapağında tek bir cümle var: "Küçük bir kasaba hakkında büyük bir roman." Bence biraz iddialı bir cümle olmuş. Kasaba, bir kitap için bana biraz büyük geldi, romansa Rowling gibi bir yazar için küçük.  Eserlerinin beyaz perdeye uyarlanmasına alışmış olan Rowling, bir romandan çok senaryo yazmış gibi. Okurken sahneler gözümde canlandı çünkü. Normalde bu durumu olumlu anlamda aksettiririm ama bu roman için durum öyle değil. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki karakterlerin bende yer edinmesi çok uzun zaman aldı ve kitabın bir kısmını boş yere okumuş oldum. Çok fazla karakter var ve bu karakterler aynı kasabada yaşıyorlar. Dolayısıyla A kişisi ve B kişisi bir sahnede birlikte anlatılıyor, 30 sayfa sonra A kişisi C kişisi ile, B kişisi ise tamamen başka bir kişiyle anlatılıyor derken kim, kimle, nerede, ne zaman soruları çok uzun süre boşlukta kalıyor. Yapabileceğim olumsuz eleştirilerin başında bu konu geliyor.  İkinci olumsuz durum ise, kitabın büyük bir