Anthony Burgess - Otomatik Portakal

Yine bir Çavdar Tarlasında Çocuklar stilinde anlatıcının olayı olduğu gibi aktardığı ve tamamen argo konuştuğu bir kitap ile karşınızdayım =)

Bu tarz kitaplara alışmak benim için çok zor oluyor. Yazım dili bir hayli rahatsız ettiği için ana karakterin dünyasına alışana kadar bir şekilde kitabın yarısına ulaşmam gerekiyor. Ben Çavdar Tarlasında Çocuklar'ı okurken normalde yapmadığım halde kitabı yarıda bırakmayı çok düşünmüştüm ama sonrasında Holden karakterine alışıp baya da benimsemiştim. Bu kitaptan da aynısını bekledim ama ilk seferki gibi ilgimi çekmedi. 2. bölümden sonra daha enteresan hale gelse de söz konusu karakter Alex'i benimseyip sevemedim.

Sokaklarda çete halinde dolaşıp etrafta kimi görürlerse döven, bazen evlere girip hırsızlık eden ve bundan inanılmaz bir haz duyan gençlerle ilgili bir kitap. Anlatıcımız Alex de 15 yaşında bir çete lideri. Her zaman polisten kaçacak hali olmadığı için işlerin yolunda gitmediği bir gece yakayı ele verir ve hapishane yolunu tutar ama şans ona güler ve suçluların suç işleme içgüdülerini tamamen ortadan kaldırmayı hedefleyen bilimsel bir çalışmaya denek olmaya hak kazanır. Birinci bölümde onun çete yaşantısını, ikinci bölümde hapishane ve hiç de insancıl olmayan deneklik macerasını, son bölümde ise bu deneyin üzerindeki etkisini ve nasıl biri haline geldiğini okuyacaksınız. 

Benim en çok dikkatimi çeken konu Alex'in bütün dünyaya bitmez tükenmez bir nefret beslerken klasik müziğe olan büyük aşkı oldu. Dünyanın neresine giderseniz gidin klasik müzik sadece entelektüel sınıfa has bir zevktir algısı vardır. Ayrıca baştan sona kadar nefret duygusu bir an bile eksilmiyor. Hatta suç duygusunu azaltmayı hedefleyen deney esnasında bile o kindarlığı hissetmeye devam ediyorsunuz. Yazarın öleceğini sandığı dönemde bu kitabı ele alması ilginç bir dünyayı önümüze koymasını sağlamış. Fırsat bulursam kitaptan uyarlanan filmi de izleyeceğim.

İyi okumalar! 

Yayınevi: Türkiye İş Bankası
Sayfa Sayısı: 168
Türkçesi: Dost Körpe