Paulo Coelho - Simyacı
"Her şey bir ve tek şeyin belirtisidir."
Mevlana'nın öğretilerinden etkilenerek yazılmış bu kitabın temel taşı bu sözdür.
Dünyayı daha çok gezebilmek için çobanlığı seçmiş bir delikanlı, günün birinde değişik bir rüya görür. Bu rüyanın peşinden gitmekle gitmemek arasında kalması üzerine onu cesaretlendirmek için kader yoluna bazı insanları çıkarır. Tüm şartlar da elverince kendi macerasını yaşamaya başlar çoban. Eğer cesareti olmasaydı bir çoban olarak böylesine bir tecrübeyi asla yaşayamazdı.
Kader bazen uzun süreli planlar yapmamıza izin vermez çünkü hayat yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur. Yemek zamanı gelince yemeğini yersin. Yürüme zamanı gelince yürürsün. Kazanç sadece amaca ulaşmak değildir, yolda kazanılan tecrübeler, işte asıl kazanç budur.
Mevlana'nın öğretilerinden etkilenerek yazılmış bu kitabın temel taşı bu sözdür.
Dünyayı daha çok gezebilmek için çobanlığı seçmiş bir delikanlı, günün birinde değişik bir rüya görür. Bu rüyanın peşinden gitmekle gitmemek arasında kalması üzerine onu cesaretlendirmek için kader yoluna bazı insanları çıkarır. Tüm şartlar da elverince kendi macerasını yaşamaya başlar çoban. Eğer cesareti olmasaydı bir çoban olarak böylesine bir tecrübeyi asla yaşayamazdı.
Kader bazen uzun süreli planlar yapmamıza izin vermez çünkü hayat yaşamakta olduğumuz andan ibarettir ve sadece budur. Yemek zamanı gelince yemeğini yersin. Yürüme zamanı gelince yürürsün. Kazanç sadece amaca ulaşmak değildir, yolda kazanılan tecrübeler, işte asıl kazanç budur.
"Yüreğimizi neden dinlemeliyiz?" diye sordu mola verdikleri akşam.
"Çünkü yüreğin neredeyse hazinen de oradadır."
"Yüreğim sıkıntılı, çalkantılı." dedi delikanlı. "Düşler görüyor, heyecanlanıyor ve bir çöl kızına aşık. Bana bir yığın şey soruyor, çöl kızını düşündüğüm zaman, geceler ve gündüzler boyu beni uykusuz bırakıyor."
"Ne ala! Demek ki yüreğin canlı. Onun söylediklerini dinlemeye devam et."
"Yüreğim bir hain," dedi delikanlı Simyacı'ya, atlarını biraz dinlendirmek için durduklarında. "Devam etmemi istemiyor."
"Ne ala!" diye yanıtladı Simyacı. "Bu da yüreğinin diri olduğunu gösteriyor. Şimdiye kadar elde etmeyi bağardığın şeyleri bir düşle değiş tokuş etmekten korkması kadar doğal ne var?"
"Yüreğim acı çekmekten korkuyor," dedi bir gece Simyacı'ya, aysız gökyüzüne bakarlarken.
"Yüreğine acı korkusunun, acının kendisinden de kötü bir şey olduğunu söyle. Düşlerinin peşinde olduğu sürece hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez. Çünkü araştırmanın her anı, Tanrı ve Sonsuzluk ile karşılaşma anıdır."
"Peki yürekler, insanlara düşerinin peşinden gitmek zorunda olduklarını neden söylemiyorlar?" diye sordu delikanlı, Simyacı'ya.
"Çünkü bu durumda en çok, yürek acı çeker. Ve yürekler acı çekmekten hoşlanmazlar."
Sayfa Sayısı: 188
Türkçesi: Özdemir İnce
Yorumlar
Yorum Gönder